- Szczegóły
- j.hodzinska
- Kategoria: Aktualności
Kształtowanie kompetencji językowych u dzieci w wieku przedszkolnym
Kształtowanie kompetencji językowych to kluczowy dla całego życia proces, który trwa już od narodzin dziecka. Samo słuchanie głosu bliskich, którzy wypowiadają słowa i zdania, oswaja malucha z językiem. Mowa stanowi narzędzie w zdobywaniu informacji, pozwala na wyrażanie swoich myśli, opinii, odczuć, wpływa na rozwój emocjonalny, społeczny i poznawczy dziecka, zaspokojenie potrzeby akceptacji i sukcesów, poczucie własnej wartości, budowanie więzi i kontaktów z rówieśnikami i doroslymi. W dużej mierze wpływa na ogólny rozwój dziecka i jego osiągnięcia w nauce. Dlatego tak ważne jest doskonalenie kompetencji językowych dziecka poprzez ćwiczenia ortofoniczne, artykulacyjne, oddechowe, fonacyjne, logorytmiczne, kształtujące słuch fonematyczny. Wszystkie te działania w efektywny sposób mają ukształtować sprawność strony artykulacyjnej, gramatycznej i leksykalnej mowy.
Ćwiczenia narządów mowy są pierwszym etapem w rozwoju mowy dziecka. Rozwój mowy uwarunkowany jest m.in. prawidłowym funkcjonowaniem aparatu artykulacyjnego, oddechowego i słuchowego. Rozwój kompetencji językowych obok ćwiczeń narządów mowy stymulowany powinien być poprzez rozwijanie takie funkcje jak:
Słuchanie – rozwijanie słuchu fizjologicznego, fonematycznego, świadomości fonologicznej.
• zabawy z dźwiękami, rozpoznawaniem i nazywaniem dźwięków z otoczenia, ich lokalizacją oraz łączenia dźwięku z desygnatem,
- zabawy muzyczne – rozwijanie wrażliwości muzycznej, zapoznawanie z różnymi rodzajami muzyki od klasycznej po nowoczesną, improwizacje ruchowe do muzyki, występy taneczne, prezentacje wokalne
- zabawy doskonalące analizę i syntezę słuchową wyrazów, podział wyrazów na sylaby, wyodrębnianie głosek w nagłosie, środgłosie i wygłosie w wyrazach o prostej budowie fonetycznej
Mówienie – rozwijanie poprawnej wymowy, kształcenie umiejętności dzieci w zakresie wyrażania własnych myśli i wzbogacania słownictwa, - rozmowy kierowane na tematy dowolne i określone
- zabawy słowne typu „Burza mózgów", "Dokończ zdanie” itp.
Czytanie – rozwijanie zainteresowania czytaniem, wyrabianie gotowości do nauki czytania poprzez:
• zainteresowanie dzieci książkami – czytanie różnych pozycji literackich, prezentacje ulubionych książeczek, bajeczek, udział w lekcjach bibliotecznych,
Pisanie - przygotowanie do nauki pisania, nauka pisania i jej doskonalenie poprzez:
• rozwijanie sprawności manualnej np. zabawy klockami, ćwiczenia koordynacji wzrokowo – ruchowej, grafomotoryki, rysowanie różnorodnych form od kolistych po szlaczki i znaki literopodobne
Opis zabaw i ćwiczeń
Ćwiczenia oddechowe dla wszystkich grup wiekowych
1. Dmuchanie na chorągiewki i wiatraczki.
2. Tańczący płomyczek - dmuchanie na płomień świecy, tak by wyginać go pod wpływem dmuchania.
3. Łódki - dmuchanie na papierowe łódki, lekkie przedmioty pływające w misce z wodą.
4. Wydmuchiwanie baniek mydlanych.
5. Dmuchanie na papierowe ozdoby zawieszone na nitkach różnej długości. Przy tych ćwiczeniach posługujemy się raz nosem, raz ustami.
6. Kto dmuchnie dalej? - zdmuchiwanie kulki waty kosmetycznej, lekkich przedmiotów.
7. Wyścigi samochodowe - dmuchanie na papierowe kulki po wytyczonej trasie (narysowanej na podłodze, kartce).
8. Mecz piłkarski - przedmuchiwanie piłeczki pingpongowej do osoby siedzącej naprzeciwko, staramy się wbić gola w bramkę zbudowaną z klocków (bramka może być jedna, ustawiona na środku stołu lub kilka w różnych miejscach).
9. Gotowanie wody - dmuchanie przez rurkę do wody, aby tworzyły się pęcherzyki powietrza. Dmuchamy na zmianę: długo - krótko - jak najdłużej, słabo - mocno - bardzo mocno - gotuje się i kipi!
10. Gotowanie obiadu - rozdmuchiwanie w naczyniu chrupek, ryżu, kaszy, pociętej gąbki
11. Nadmuchiwanie baloników, zabawek i piłek z folii.
12. Gra na instrumentach muzycznych: organkach, trąbce, gwizdku.
13. Gra na grzebieniu owiniętym cienką bibułką.
14. Rozdmuchiwanie kropli farby wodnej na podkładce z tworzywa sztucznego.
Ćwiczenia słuchowe - dla dzieci młodszych:
1. „ Co słyszę?” – dzieci siedzą z zamkniętymi oczami i nasłuchują, rozpoznają odgłosy dochodzące z sąsiedztwa, ulicy.
2. „ Zgadnij, co wydało dźwięk?” – uderzanie pałeczką w szkło, metal, kamień, drewno itp. Toczenie różnych przedmiotów po podłodze / np. piłki, kasztana, kamienia/, rozpoznawanie odgłosu przez dzieci.
3. Rozpoznawanie różnych przedmiotów w zamkniętym pudełku po wydawanym odgłosie – groch, kamyki, gwoździe, cukier, kasza itp.
4. Uderzanie o siebie klockami, łyżeczkami, garnuszkami; uderzanie łyżeczką o pustą szklankę, o szklankę z wodą, klaskanie, darcie papieru, gniecenie papieru, przelewanie wody( z wysokości, z niska), drapanie po szkle, papierze, stole.
5. Rozpoznawanie głosu, szmeru, źródła dźwięku – miejsca, kierunku, odległości, ilości dźwięków (dużo- mało), głośności ( cicho – głośno).
6. Szukanie ukrytego zegarka, radia, dzwoniącego budzika.
7. Rozróżnianie i naśladowanie głosów zwierząt: kota, psa, krowy, kury, koguta, kaczki, gęsi itp.
8. Rozróżnianie odgłosów pojazdów: samochodu, pociągu, motoru, traktora itp.
9. Rozpoznawanie po dźwięku różnych urządzeń domowych, np. odkurzacz, mikser, suszarka, pralka itp.
Ćwiczenia słuchowe dla dzieci starszych:
1. Wyróżnianie wyrazów w zdaniu. ( stawiamy tyle klocków, rysujemy tyle kółeczek, klaszczemy tyle razy ile słów słyszy dziecko w wypowiadanym zdaniu).
2. Wydzielanie sylab w wyrazach poprzez wystukiwanie sylab, wyklaskiwanie, badanie ile razy opadnie żuchwa / na ręce/ .
3. Nazywanie obrazków – dziecko kończy wyraz po pierwszej sylabie wypowiedzianej przez rodzica, a potem odwrotnie – dziecko zaczyna.
4. Dzielenie na sylaby imion dzieci / na początku łatwych/.
5. Wyszukiwanie imion dwu- i trzysylabowych.
6. Wyszukiwanie słów z podaną przez rodzica sylabą.
7. Rozpoznawanie określonej sylaby w rozsypance sylabowej, np. ba, pa, ta, da, la, ra.
8. Wyszukiwanie imion rozpoczynających się od samogłoski, następnie od podanej spółgłoski.
9. Wydzielanie spółgłosek nagłosowych przez przedłużanie nagłosu, np. ssssamolot, szszszafa. Przy pomocy ilustracji – wyszukiwanie przedmiotów, których nazwy rozpoczynają sią na daną głoskę.
11. Dzielenie na głoski łatwych a następnie coraz trudniejszych słów.
12. Ćwiczenia z paronimami: bułka – półka, domek –Tomek, koza – kosa itp.
13. Rozróżnianie mowy prawidłowej od nieprawidłowej
Ćwiczenia warg:
1. Wymawianie na przemian „ a-o” przy maksymalnym oddaleniu od siebie wargi górnej i dolnej.
2. Oddalanie od siebie kącików ust – wymawianie „ iii”.
3. Zbliżanie do siebie kącików ust – wymawianie „ uuu”.
4. Naprzemienne wymawianie „ i – u”.
5. Cmokanie.
6. Parskanie / wprawianie warg w drganie/.
7. Masaż warg zębami ( górnymi dolnej wargi i odwrotnie).
8. Dmuchanie na płomień świecy, na watkę lub piłkę pingpongową.
9. Układanie ust jak przy wymowie samogłosek ustnych, z wyraźną, przesadną artykulacją warg, np. w kolejności: a-i-o-u-y-e, u-a-i-o-e-y, o-a-y-i-u, e-y-i-o-a-u, u-i-y-a-o.
10. Wymowa samogłosek w parach: a-i, a-u, i-a, u-o, o-i, u-i, a-o, e-o itp.
11. Wysuwanie warg w „ ryjek”, cofanie w „ uśmiech”.
12. Wysuwanie warg w przód, następnie przesuwanie warg w prawo, w lewo.
13. Wysuwanie warg w przód, następnie krążenie wysuniętymi wargami.
Ćwiczenia języka:
1. „ Głaskanie podniebienia” czubkiem języka, jama ustna szeroko otwarta.
2. Dotykanie językiem do nosa, do brody, w stronę ucha lewego i prawego.
3. Oblizywanie dolnej i górnej wargi przy ustach szeroko otwartych / krążenie językiem/.
4. Wysuwanie języka w przód i cofanie w głąb jamy ustnej.
5. Kląskanie językiem.
6. Dotykanie czubkiem języka na zmianę do górnych i dolnych zębów, przy maksymalnym otwarciu ust / żuchwa opuszczona/.
7. Język wysunięty w kształcie grota wykonuje poziome ruchy wahadłowe od jednego do drugiego kącika ust.
9. Język lekko wysunięty opiera się na wardze dolnej i przyjmuje na przemian kształt „łopaty” i „grota”.
10. Ruchy koliste języka w prawo i w lewo na zewnątrz jamy ustnej.
11. Oblizywanie zębów po wewnętrznej i zewnętrznej powierzchni dziąseł pod wargami. Usta zamknięte.
Ćwiczenia usprawniające podniebienie miękkie:
1. Wywołanie ziewania przy nisko opuszczonej szczęce dolnej.
2. Płukanie gardła ciepłą wodą.
3. „ Chrapanie” na wdechu i wydechu.
4. Głębokie oddychanie przez usta przy zatkanym nosie i odwrotnie.
5. Wymawianie połączeń głosek tylnojęzykowych zwartych z samogłoskami, np. ga, go, ge, gu, gy, gi, gą, gę, ka, ko, ke, ky, ki, ku, ak, ok, ek, ik, yk, uk...
6. Wypowiadanie sylab / jak wyżej/ i logatomów: aga, ogo, ugu, eke, yky, ygy, iki, Igi, ago, egę itp.
7. Nabieranie powietrza nosem i zatrzymanie w jamie ustnej. Policzki nadęte. Początkowo nadymać policzki z zatkanym nosem, a następnie próbować połykać powietrze.
Ćwiczenia policzków:
1. Nadymanie policzków – „ chomik”.
2. Wciąganie policzków – „ rybka”.
3. Nabieranie powietrza w usta i zatrzymanie w jamie ustnej, krążenie tym powietrzem, powolne wypuszczanie powietrza.
4. Naprzemiennie „ chomik” – „ rybka”.
5. Nabieranie powietrza w usta, przesuwanie powietrza z jednego policzka do drugiego na zmianę.
Ćwiczenia usprawniające wargi
• Balonik - nadymanie policzków, usta ściągnięte (dla urozmaicenia bawimy się w baloniki, które pękają przekłute palcami ).
• Całuski - cmokamy posyłając do siebie buziaki.
• Niejadek - usta wciągamy w głąb jamy ustnej.
• Zmęczony konik - parskanie wargami.
• Podwieczorek pieska - chwytanie ustami drobnych cukierków, chrupek, kawałków skórki chleba, itp.
• Kto silniejszy? - napinanie warg w pozycji rozciągniętej. Dwie osoby siedzące naprzeciw siebie trzymają ustami kartkę papieru i każdy ciągnie w swoją stronę. Uwaga - dajmy dziecku szansę wygrania zawodów.
• Świnka - wysuwanie obu warg do przodu, udając ryjek świnki.
• Wąsy - wysuwanie warg jak przy wymawianiu u, położenie na górnej wardze słomki lub ołówka i próby jak najdłuższego utrzymania.
• Drzwi do domu - buzia to domek krasnoludka, a wargi to drzwi do domku. Pokaż jak wargi ściągnięte do przodu, otwierają się i zamykają.
• Straż pożarna - wyraźne wymawianie samogłosek w parach: e o, i u, a u
• Suszarka - utrzymywanie przy pomocy warg słomki, wciąganie powietrza nosem, wydychanie przez słomkę na dłoń (odczuwanie ciepłego powietrza).
• Pojazdy - naśladowanie poprzez wibrację warg warkotu motoru, helikoptera.itp
Logopeda: Bernadeta Staśko-Kuczera
- Szczegóły
- j.hodzinska
- Kategoria: Aktualności
Wspaniała zabawa, znakomita atmosfera, uśmiechnięte dziecięce twarze – tak 14 czerwca było w naszym przedszkolu. A wszystko to za sprawą festynu rodzinnego „Mama, Tata i Ja” zorganizowanego przez przedszkole oraz Radę Rodziców. W tym wyjątkowym dniu ogród przedszkolny przypominał wielki, radosny plac zabaw. Na dzieci czekała cała masa atrakcji min. dmuchane zamki, malowanie twarzy, zaplatanie warkoczyków oraz jazda szybką i zwinną trajką. Ponadto można było wykonać piękne bransoletki, ozdobić samodzielnie pyszne ciasteczka, wykonać balonowe cudaki lub zagrać w szachy. Dużym zainteresowaniem cieszyły się także zabawy masą plastyczną , koło fortuny oraz fotobudka. Atrakcji naprawdę nie brakowało. Na zebranych gości czekała również „Kawiarenka” zachęcająca bogatą ofertą najróżniejszych ciast upieczonych przez rodziców oraz pyszną kawą, a grillowana kiełbasa, hot-dogi i zapiekanki przyciągały chętnych swoim zapachem i smakiem. Przygotowanie tak dużej i bogatej w atrakcje imprezy było możliwe dzięki prężnej pracy Rady Rodziców, pracowników przedszkola oraz zaangażowaniu i wsparciu wielu rodziców oraz sponsorów, za co wszystkim serdecznie dziękujemy. Festyn rodzinny to cudowne wydarzenie w naszym przedszkolu, na które czekaliśmy cały rok. W tym wyjątkowym dniu rodzice i dzieci mogli spędzić wspólnie i radośnie czas, bawiąc się i ciesząc beztroską chwili. Rodzinny nastrój, słoneczna pogoda i przyjemna atmosfera sprawiły, ze ten dzień był wyjątkowy, zarówno dla dzieci jak i rodziców. Dziękujemy naszym gościom za przybycie i wspaniałą zabawę.
- Szczegóły
- j.hodzinska
- Kategoria: Aktualności
- Szczegóły
- j.hodzinska
- Kategoria: Aktualności
Marta Kotula z grupy Ekoludki zdobyła 1 miejsce w konkursie plastycznym "Kiedy będę wreszcie duży, to wyruszę w świat daleki.." organizowanym przez Powiatowy Ośrodek Doskonalenia Nauczycieli w Wodzisławiu Śląskim, którego celem było poznawane zawodów. Gratulujemy i życzymy dalszych sukcesów.
- Szczegóły
- j.hodzinska
- Kategoria: Aktualności
- Szczegóły
- j.hodzinska
- Kategoria: Aktualności
- Szczegóły
- j.hodzinska
- Kategoria: Aktualności
- Szczegóły
- j.hodzinska
- Kategoria: Aktualności
- Szczegóły
- j.hodzinska
- Kategoria: Aktualności
W ramach naszych działań ekologicznych 25 kwietnia nasze przedszkolaki z pomocą pana Stasia naszego konserwatora zamontowały w naszym ogrodzie dwie budki lęgowe dla ptaków.
Obecność ptaków i ich śpiew umilają nam życie. Warto im pomóc prostymi działaniami. Mamy nadzieję, że poprawi to warunki siedliskowe ptaków w naszej okolicy i zachęci je do gniazdowania w naszym ogrodzie. Dzieci już nie mogą się doczekać, kiedy pojawią się pierwsi lokatorzy.
Budki dla sikorek podarował nam pan Jan Faber mieszkaniec Marklowic za co bardzo dziękujemy!!
- Szczegóły
- j.hodzinska
- Kategoria: Aktualności
- Szczegóły
- j.hodzinska
- Kategoria: Aktualności
W środę 27 kwietnia odwiedziła nasze przedszkole ogrodnik pani Edyta Kubica. Podczas spotkania opowiedziała ona przedszkolakom o pracach jakie należy wykonać wiosną w ogródku, żeby później móc cieszyć się zdrowym, pełnym witamin i ekologicznym jedzeniem. Dzięki pani Edycie dzieci miały możliwość poznania czym tak naprawdę zajmuje się ogrodnik, co jest potrzebne roślinom do właściwego rozwoju oraz jakie narzędzia są niezbędne do prac w ogrodzie. Ciekawość dzieci odnośnie zawodu ogrodnika była ogromna, o czym świadczyły liczne pytania dzieci. Przedszkolaki obejrzały także przyniesione przez gościa nasionka, opisywały ich wygląd i omawiały kolejne etapy siania i sadzenia warzyw. Następnie z pomocą pani ogrodnik założyły swój przedszkolny permakulturowy ogródek. Teraz z niecierpliwością czekają na kolejne spotkanie z panią Edytą, a także kiedy wzejdą pierwsze roślinki, by móc spróbować swoich pierwszych zdrowych i ekologicznych warzyw.
- Szczegóły
- j.hodzinska
- Kategoria: Aktualności
W piątek 22 kwietnia dzieci ze wszystkich grup świętowały Dzień Ziemi. W tym dniu przedszkolaki zaopatrzeni w jednorazowe rękawiczki, worki na śmieci i pozytywnie zmotywowani wzniosłym celem przedsięwzięcia wyruszyli spod budynku przedszkola i zajęli się oczyszczaniem przydzielonego im terenu. Pogoda dopisała, dzięki zacięciu i aktywnej postawie większości dzieci, udało się zebrać sporo śmieci, które następnie zostały złożone do odpowiednich pojemników. Udział naszych przedszkolaków w akcji „Sprzątanie Świata” z pewnością przyczyni się do ukształtowania wrażliwości na potrzeby środowiska naturalnego oraz nawyku dbałości o nie.
- Szczegóły
- j.hodzinska
- Kategoria: Aktualności
Porady psychologa
"Jak mówić żeby dzieci nas słuchały i właściwie reagowały -
poradnik poprawnego komunikowania się"
Drodzy Rodzice!
serdecznie zachęcam do zapoznania się z krótkim materiałem
psychoedukacyjnym na wyżej wymieniony temat w ramach realizacji
"szkoły dla rodziców".
http://www.zskesowo.kopi.edu.pl/userfiles/file/logopedia/pdf/jak_mowic_zeby_dzieci.pdf
Celem pogłębienia wiedzy proponuję lekturę poniższych pozycji
książkowych.
1. Jak mówić, żeby dzieci i maluchy nas słuchały - poradnik
przetrwania dla rodziców dzieci w wieku 2-7 lat, A.Faber, E.Mazlish,
J.King
2. Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały, jak słuchać, żeby dzieci
do nas mówiły, A.Faber, E.Mazlish,
Alicja Satława-Janiec
psycholog
Aby pomóc dziecku, by radziło sobie z własnymi uczuciami:
1. Słuchaj dziecko bardzo uważnie.
2. Zaakceptuj jego uczucia słowami: „Och”, „mmm”, „rozumiem”.
3. Określ te uczucia.
4. Zamień pragnienia dziecka w fantazję.
Zamiast słuchać jednym uchem słuchaj dziecko bardzo uważnie
Można się zniechęcić, próbując dotrzeć do kogoś, kto tylko udaje, że słucha. Dużo łatwiej podzielić się swoimi kłopotami z ojcem, który rzeczywiście słucha. Nie musi wtedy nawet nic mówić. Często współczujące milczenie jest tym, czego oczekuje dziecko.
Zamiast pytań i rad, zaakceptuj jego uczucia słowami: „Och”, „mmm”, „rozumiem”
Dziecku trudno jest myśleć jasno i konstruktywnie, kiedy ktoś pyta, gani lub radzi. Bardzo pomocne jest zwyczaje: „Och”, „mmm”, „rozumiem”. Takie słowa w połączeniu z wytężoną uwagą zachęcają dziecko do wyrażania własnych uczuć i myśli oraz szukania własnych rozwiązań.
Zamiast zaprzeczać uczuciom określ te uczucia
To dziwne, kiedy usiłujemy nakłonić dziecko, aby odsunęło od siebie złe myśli, wydaje się ono jeszcze bardziej wytrącone z równowagi. Rodzice zwykle nie rozmawiają w ten sposób, ponieważ boją się, że rozmawiając z dzieckiem o jego uczuciach, mogą jeszcze pogorszyć sprawę. Prawda jest wręcz przeciwna. Dziecko, słysząc słowa o tym, czego doświadczyło, jest w pełni zadowolone. Czasem pragnie wyrazić swoje głębokie przeżycie.
OKREŚLENIE UCZUĆ
Użyj słowo określające uczucia dziecka w zdaniu, okazując, ze rozumiesz te uczucia (nie zadawaj pytań i nie dawaj rad). „Wygląda na to, że jesteś wściekły”. „Widzę , że jesteś rozgoryczony z powodu tych lekcji”. „Och, to musiało być frustrujące”. „Musiało to być dla ciebie przykre”.
Zamiast wyjaśnień i uzasadnień zamień pragnienia dziecka w fantazję
Czasami samo zrozumienie czyni rzeczywistość łatwiejszą do zniesienia. Jeżeli dziecko domaga się czegoś, czego nie może otrzymać, dorośli zwykle logicznie tłumaczą, że tego nie mają. Często im usilniej tłumaczą, tym dzieci mocniej protestują.
„Pragnę wyczarować dla ciebie natychmiast całą kiść bananów.”
ZACHĘCANIE DO WSÓŁPRACY
Aby zachęcić dziecko do współpracy:
1. Opisz. Opisz, co widzisz, lub przedstaw problem.
2. Udziel informacji.
3. Powiedz to jednym słowem.
4. Porozmawiaj o swoich uczuciach.
5. Napisz liścik
Opisz co widzisz lub przedstaw problem
ZAMIAST Ile razy muszę Ci mówić, abyś zgasił światło po wyjściu z łazienki.
OPISZ Zostawiłeś światło w łazience.
KIEDY DOROŚLI PRZEDSTAWIAJĄ PROBLEM, DAJĄ DZIECKU SZANSĘ ZASTANOWIENIA SIĘ, CO ROBIĆ.
ZAMIAST Jesteś taki nieodpowiedzialny. Zawsze zapominasz zakręcić wodę. Chcesz żebyśmy mieli powódź?
OPISZ Joanna, woda w wannie za chwilę się przeleje.
TRUDNO JEST ROBIĆ TO, CO NALEŻY, KIEDY JEST SIĘ OSKARŻONYM. DUŻO ŁATWIEJ SKONCENTROWAĆ SIĘ NA PROBLEMIE, KIEDY KTOŚ CI GO PO PROSTU PRZEDSTAWI.
Udziel informacji
ZAMIAST To obrzydliwe, co ten ogryzek robi na twoim łóżku? Mieszkasz jak świnka!
UDZIEL INFORMACJI Ogryzki wrzuca się do kosza.
INFORMACJA JEST DUŻO ŁATWIEJSZA DO PRZYJĘCIA NIŻ OSKARŻENIE.
ZAMIAST Nigdy nie przyjdzie Ci do głowy, żeby pomóc mi w pracach domowych.
UDZIEL INFORMACJI Bardzo byś mi pomogła, gdybyś przygotowała stół do obiadu.
KIEDY DZIECIOM UDZIELA SIĘ INFORMACJI, ZWYKLE SAME DOCHODZĄ DO TEGO, CO NALEŻY ZROBIĆ. Powiedz to jednym słowem
ZAMIAST Znowu wychodzisz bez śniadania! Zapomniałabyś własnej głowy, gdyby nie była przytwierdzona.
POWIEDZ TO JEDNYM SŁOWEM Jannie, śniadanie.
DZIECI NIE LUBIĄ SŁUCHAĆ WYKŁADÓW I KAZAŃ , DŁUGICH TŁUMACZEŃ. DLA NICH IM KTÓRSZE PRZYPOMNIENIE, TYM LEPSZE.
Porozmawiaj o swoich uczuciach
ZAMIAST Przestań! Jesteś taki natrętny!
POROZMAWIAJ O SWOICH UCZUCIACH
Nie lubię, kiedy mnie ciągniesz za rękaw.
DZIECI SĄ PRZYGOTOWANE NA SŁUCHANIE SZCZERYCH WYPOWIEDZI RODZICÓW. PRZEZ OPISYWANIE TEGO, CO CZUJEMY, JESTEŚMY WIARYGODNI I NIE PRZYNOSI NAM TO UJMY.
ZAMIAST Jesteś niegrzeczny, zawsze przerywasz.
POROZMAWIAJ O SWOICH UCZUCIACH Jestem taka sfrustrowana, kiedy zaczynam coś mówić i nie mogę skończyć.
JEST ZUPEŁNIE MOŻLIWA WSPÓŁPRACA Z KIMŚ, KTO WYKAZUJE IRYTACJĘ LUB ZŁOŚĆ TAK DŁUGO, DOPÓKI NIE ATAKUJE CIEBIE.
Napisz liścik Przed pójściem do pracy matka przytwierdziła do telewizora kartkę z takim napisem: „Zanim go włączysz – pomyśl – czy zrobiłem już lekcje? Czy uczyłem się?
CZASAMI NIC NIE PRZYNIESIE TAKIEGO EFEKTU, JAK SŁOWO PISANE.
PODSUMOWANIE: ABY ZACHĘCIĆ DZIECKO DO WSPÓŁPRACY
1. Opisz, co widzisz, lub przedstaw problem. „Na łóżku leży mokry ręcznik”.
2. Udziel informacji. „Ten ręcznik moczy mój koc”.
3. Powiedz to jednym słowem. „Ręcznik”.
4. Opisz, co czujesz. „Nie lubię spać w mokrym łóżku”.
5. Napisz liścik. (powyżej wieszaka na ręczniki) „Proszę, odwieś mnie na miejsce, abym mógł wyschnąć. Dziękuję! Twój ręcznik!”
ZAMIAST KARANIA:
- Wskaż, w czym dziecko mogłoby ci pomóc.
- Wyraź ostro sprzeciw (nie atakując charakteru).
- Wyraź swoje uczucia i oczekiwania.
- Pokaż dziecku, jak może naprawić zło.
- Zaproponuj wybór.
- Przejmij inicjatywę.
- Daj dziecku odczuć konsekwencje złego zachowania.
Wskaż, w czym dziecko mogłoby ci pomóc „Bardzo byś mi pomógł, gdybyś przyniósł trzy duże cytryny”.
Wyraź ostro sprzeciw (nie atakując charakteru). „Nie lubię tego, co robisz! To przeszkadza sprzedawcom, kiedy dzieci biegają między półkami”.
Wyraź swoje uczucia i oczekiwania. „Jestem wściekły, że moja nowa piła została na zewnątrz i zardzewiała. Oczekuję od ciebie, że kiedy pożyczasz moje narzędzia będziesz je zwracał natychmiast i w dobrym stanie”.
Pokaż dziecku, jak może naprawić zło. „Ta piła potrzebuje teraz trochę waty szklanej i wiele wysiłku. Cienka warstwa oliwy na koniec zabezpieczy ją na przyszłość”.
Zaproponuj wybór. „Billy, tu się nie biega. Masz do wyboru: możesz iść lub usiądziesz na wózku, wybieraj”.
Przejmij inicjatywę. „Widzę, ze zdecydowałeś się na jazdę wózkiem”.
Daj dziecku odczuć konsekwencje złego zachowania. - Mamo, dokąd idziesz? - Po zakupy. - Ja też chcę iść. - Dzisiaj nie. - Dlaczego nie? - Ty mi powiedz dlaczego? - Bo biegałem po sklepie? - Zgadłeś. - Przepraszam. Daj mi jeszcze jedną szansę. - Będziesz miał jeszcze wiele szans. Billy dzisiaj idę sama. Aby rozwiązać problem:
Krok 1: Porozmawiaj o dziecięcych odczuciach i potrzebach.
Krok 2: Porozmawiaj o twoich uczuciach i potrzebach.
Krok 3: Wspólnie zastanówcie się nad znalezieniem obopólnie korzystnego rozwiązania.
Krok 4: Wypisz wszystkie pomysły bez oceniania ich.
Krok 5: Zadecyduj, który pomysł ci się podoba, który nie, a który planujesz wprowadzić w życie.
Krok 1: Porozmawiaj o dziecięcych odczuciach i potrzebach. - Myślałem o ty, że pewnie niełatwo ci opuszczać kolegów, kiedy dobrze się bawicie. – Acha
Krok 2: Porozmawiaj o twoich uczuciach i potrzebach. - Z drugiej strony martwię się, kiedy się spóźniasz.
Krok 3: Wspólnie zastanówcie się nad znalezieniem obopólnie korzystnego rozwiązania. - Zastanówmy się razem i zobaczymy, czy uda nam się znaleźć jakiś pomysł dobry dla nas obojga.
Krok 4: Wypisz wszystkie pomysły bez oceniania ich. - Przyjdę do domu o 18:30, a ty nie będziesz się niepokoić. - Zapiszę to. Co jeszcze?
Krok 5: Zadecyduj, który pomysł ci się podoba, który nie, a który planujesz wprowadzić w życie. - A teraz spójrzmy na naszą listę i zobaczymy, co chcemy skreślić, a co zostawić. - Skreśl to, gdzie przychodzisz po mnie.
Aby zachęcić dziecko do samodzielności:
1. Pozwól dziecku dokonać wyboru.
2. Okaż szacunek dla dziecięcych zmagań.
3. Nie zadawaj zbyt wielu pytań.
4. Nie śpiesz się z dawaniem odpowiedzi.
5. Zachęć dziecko do korzystania z cudzych doświadczeń.
6. Nie odbieraj nadziei.
1. Pozwól dziecku dokonać wyboru.
- „Co ci bardziej odpowiada? Ćwiczenie przed czy po południu?
- „Za pięć minut wychodzimy. Czy chcesz jeszcze raz zjechać, czy pohuśtać się?”
TE MOŻLIWOŚCI WYBORU DAJĄ DZIECKU KORZYSTNĄ SPOSOBNOŚĆ PODEJMOWANIA DECYZJI. KIEDY SIĘ JEST DOROSŁYM, TRUDNO PODEJMOWAĆ DECYZJE O KARIERZE, STYLU ŻYCIA, NIE MAJĄC DOŚĆ DOŚWIADCZENIA W WYPOWIADANIU WŁASNYCH SĄDÓW.
2. Okaż szacunek dla dziecięcych zmagań
. • „Wiązanie sznurowadeł wymaga dużej zręczności palców”.
- „Dodawanie ułamków jest skomplikowane. Nie jest łatwo znaleźć wspólny mianownik”.
KIEDY DZIECIĘCE WYSIŁKI SĄ DOCENIANE, ZBIERA ONO W SOBIE ODWAGĘ DO SAMODZIELNEGO POKONANIA PRZESZKÓD.
3. Nie zadawaj zbyt wielu pytań.
- „Cześć, cieszę się, że już jesteś”.
- „Witaj w domu!”
ZADAWANIE ZBYT WIELU PYTAŃ MOŻE BYĆ POTRAKTOWANE JAKO WTARGNIĘCIE W ŻYCIE OSOBISTE. DZIECI BĘDĄ MÓWIŁY SAME TO, CO CHCĄ POWIEDZIEĆ I O CZYM CHCĄ.
4. Nie śpiesz się z dawaniem odpowiedzi. - Tato, skąd bierze się deszcz? - To interesujące pytanie. Jak myślisz?
KIEDY DZIECI ZADAJĄ PYTANIA, NALEŻY DAĆ IM SZANSĘ, ABY NAJPIERW SAME ZNALAZŁY ODPOWIEDŹ.
5. Zachęć dziecko do korzystania z cudzych doświadczeń. - Mamo, czy znalazłaś już dla mnie nauczyciela gry na gitarze? - Ciągle dopytuję się. Mam zamiar zapytać też w szkole. Może kogoś polecą.
CHCEMY, ABY DZIECI WIEDZIAŁY, ŻE NIE SĄ ZUPEŁNIE OD NAS ZALEŻNE. ŚWIAT POZA DOMEM, INNA OSOBA DOROSŁA, SZKOŁA, STARSZE DZIECKO – MOGĄ POMÓC PRZY ROZWIĄZYWANIU PROBLEMÓW.
6. Nie odbieraj nadziei.
ZAMIAST: - Chcę podjąć pracę opiekunki do dziecka. - Jesteś zbyt młoda. Nikt cię nie przyjmie.
NIE ODBIERAJ NADZIEI: - Chcę podjąć pracę opiekunki do dziecka. - Myślisz, że mogłabyś pracować jako opiekunka? Opowiedz mi o tym.
PRÓBUJĄC ZABEZPIECZYĆ DZIECI PRZED PORAŻKĄ, POZBAWIAMY JE NADZIEI, DĄŻEŃ, MARZEŃ, A CZASAMI – ZREALIZOWANIA PLANÓW. POCHWAŁY I SAMOOCENA
Zamiast chwalić:
1. Opisz, co widzisz. „Widzę czystą podłogę, zaścielone łóżko, książki równo ułożone na półce”.
2. Opisz, co czujesz. „Przyjemnie wejść do takiego pokoju”.
3. Podsumuj godne pochwały zachowanie dziecka słowami: „Uporządkowałeś ołówki, kredki i pióra i ułożyłeś w oddzielnych pudełkach. To się nazwa porządek”.
Uwalnianie dzieci od grania ról Jeżeli określasz dziecko mianem „półgłówka” itp. może ono zacząć tak myśleć o sobie. Jeżeli twierdzisz, że twoje dziecko jest złośliwe, jest szansa, że będzie chciało ci pokazać, jak bardzo potrafi być złośliwe. Trzeba za wszelką cenę unikać przyczepiania dziecku etykietki.
Aby uwolnić dzieci od grania określonych ról:
1. Wykorzystaj okazję pokazania dziecku, ze nie jest tym, za kogo się uważa.
2. Stwórz sytuację, w której dziecko spojrzy na siebie inaczej.
3. Pozwól dziecku „podsłuchać”, gdy mówi się o nim pozytywnie.
4. Zademonstruj zachowanie godne naśladowania.
5. W szczególnych momentach bądź dla dziecka skarbnicą wiedzy.
6. Kiedy dziecko postępuje według starych nawyków, wyraź swoje uczucia lub swoje oczekiwania.
Strona 5 z 12